Španija

Španija je smeštena na Pirinejskom poluostrvu na jugozapadu Evrope. Između visokih Pirineja i suvih stepa Kordobe, mirisnih mediteranskih i kontinentalnih šuma, stenovitih obala i beskrajnih peščanih plaža, belih kamenih sredozemnih gradova i u zelenilo utonulih katalonskih sela, veličanstvenih katedrala i mističnog sjaja svog nasleđa predstavlja izuzetnu zemlju. Njen južni i istočni deo zapljuskuje Sredozemno more, dok severni i severozapadni deo izlazi na Atlantski okean. Gibraltarski moreuz povezuje je s Afrikom, tačnije Marokom.
U sastavu Španije su i dva arhipelaga – Balearska ostrva u Sredozemnom moru i Kanarska ostrva u Atlantskom okeanu. Ukupna površina zemlje je 504.782 kilometra kvadratnih, a naseljava je oko 45 miliona stanovnika. Glavni grad je Madrid s preko tri miliona žitelja. Mnogo je civilizacija, naroda i kultura bilo na Iberijskom poluostrvu i doprinelo da raznolikost koju Španija u sebi nosi predstavlja njenu prednost i posebnost. Iberijsko poluostrvo naseljeno je još u paleolitu. U pećinama Altamira, Kastiljo i Pindal prastanovnici Španije ostavili su crteže koji spadaju među najstarije umetničke vrednosti na svetu (stari oko 25.000 godina). Smatra se da su Kartaginjani dali ime Španiji (Hi-shphanim – zemlja zečeva).
Pirinejsko poluostrvo bilo je 600 godina pod vlašću Rimljana, koji su izgradili mnogo gradova i mrežu saobraćajnica. Arapi su osam vekova držali veće i manje gradove u Španiji. Iz Granade su proterani 1492, a iste godine je Kristofor Kolumbo za račun Španije otkrio nove prostore i tada počinje značajno razdoblje u istoriji ove države, ali i čitavog sveta. Za kratko vreme Španija postaje vodeća kolonijalna sila i tada počinje njen uspon, zaustavljen krajem 19. veka, kada je izgubila skoro sve kolonije. Vojnom pobunom generala Franka 1936. godine počinje Španski građanski rat, koji je posle tri godine završen pobedom fašističkih snaga. Posle Frankove smrti, 1975. Španija ponovo postaje kraljevina, a u državi je sprovedena federalizacija i demokratizacija. Uz značajne reforme i ulaganje domaćeg i stranog kapitala dolazi do bržeg razvoja zemlje, što se posebno primećuje posle njenog ulaska u Evropsku uniju.
Ono što daje posebnu čar glavnom gradu Katalonije, Barseloni, jeste modernističko arhitektonsko nasleđe najpoznatijeg španskog majstora ovog zanata Antonija Gaudija. Najreprezentativnija dela slavnog arhitekte privlače milione turista. Njegovo remek-delo i najposećeniji objekat u Španiji je katedrala Sagrada familija (Sveta porodica), koja je ostala nezavršena posle njegove smrti i još se gradi. Čudesni mozaici inspirisani prirodom krase većinu Gaudijevih zgrada, a najbolji primer je kompleks park Gvelj (Park Güell), magično mesto s čije terase puca pogled na Barselonu. Najpoznatije šetalište je Las Ramblas, koje se nalazi između Trga Katalonije, srca grada, i stare luke. Tu su mnogobrojne prodavnice novina, cveća i ptica, kafići i restorani. Promenada se završava u staroj luci trgom Vrata mira, gde se nalazi i statua Kristofora Kolumba okrenuta ka morskoj pučini. Posetioci Barselone mogu peške da obilaze značajne delove grada i vide ostatke rimske kulture, srednjovekovni grad i četvrti. Preporučuje se poseta Muzeju savremene umetnosti, a obavezno i Pikasovom muzeju, gde se čuva više od 3.000 dela slavnog slikara. Pablo Pikaso (1881–1973) ima muzej i u rodnoj Malagi. Barselona je takođe i idealno mesto za šoping.